Skarga na uciążliwego sąsiada – jakie są sposoby? Jak...

Uciążliwy sąsiad potrafi zmienić życie każdego w koszmar. Hałasy, kłótnie, ciągłe remonty, zakłócanie ustalonej ciszy nocnej, a nawet chorobliwe bałaganiarstwo to nie lada problemy. To wszystko domena dokuczliwych sąsiadów, wobec których działań nie powinniśmy pozostawać obojętni – w końcu chodzi o komfort naszego codziennego życia. Dlatego gdy nie wystarczą już prośby, warto sięgnąć po przepisy prawne. Dzięki nim powinniśmy skutecznie poprawić zachowanie sąsiada, a w skrajnych przypadkach nawet doprowadzić do jego eksmisji z mieszkania.

Uciążliwy sąsiad – kiedy możemy reagować?

Problemy z nieprzystosowanymi społecznie sąsiadami najczęściej mają mieszkańcy bloków i nic dziwnego. Poniekąd odpowiedzialna jest za to charakterystyka budowli, szczególnie w tych nowszych obiektach – wspólna wentylacja i cienkie ściany doskonale przenoszą dźwięki, a co za tym idzie, jesteśmy zmuszeni do słuchania co aktualnie dzieje się w innych mieszkaniach. Dodatkowo zdarzają się tacy sąsiedzi, którzy nie rozumieją charakterystyki mieszkań w bloku i nie stosują się do zasad ciszy nocnej, albo regularnie uskuteczniają całodzienne czy poranne remonty. Sporadycznie możemy trafić na kogoś, kto z premedytacją zakłóca innym życie, czerpiąc z tego niezrozumiałą satysfakcję i przyjemność.

Reagować należy więc kiedy tylko jest okazja – nie warto czekać na poprawę sytuacji, albo do eskalacji problemu. Każde zachowanie, które znacznie narusza nasz komfort należy od razu ukrócić, np. poprzez prośbę. Jeśli grzecznościowe działania nie przynoszą skutków, wówczas najlepiej zlecić interwencję policji, szczególnie gdy mamy do tego konkretne podstawy prawne. Należy więc każdorazowo powiadamiać o wykroczeniach odpowiednie służby, ponieważ to w przypadku podjęcia ostrzejszych kroków będzie uznawane jako dowód i argument potwierdzający uciążliwość sąsiada. Warto również zapisywać daty i godziny wizyt, a najrozsądniejszym działaniem będzie prośba o udostępnienie notatki służbowej ze zdarzenia.

Jakie kroki należy podjąć przed złożeniem skargi?

Jeśli częste wizyty policji nie wystarczają wtedy najlepiej udać się do dzielnicowego i poprosić go o interwencję. W takim przypadku dzielnicowy powinien stawić się u delikwenta i wytłumaczyć mu dokładnie czym grozi takie zachowanie, a nawet może wezwać go do stawiennictwa na komisariacie policji. Kolejnym krokiem jest skarga do spółdzielni lub wspólnoty mieszkaniowej, jednakże należy spodziewać się, iż sprawa zostanie ponownie przekazana policji, a sąsiad zostanie wezwany na komisariat w celu złożenia wyjaśnień.

Skarga – gdzie i jak?

Gdy wszelkie powyższe kroki zawodzą należy bez zastanowienia złożyć oficjalną skargę na uciążliwego sąsiada. Możliwe opcje to:

Wniosek do sądu o zaprzestanie korzystania z nieruchomości w sposób niezgodny z jego społeczno-gospodarczym przeznaczeniem;
Pozew o odszkodowanie za wyrządzone szkody;
Zawiadomienie organów ścigania na podstawie przepisów kodeksu wykroczeń, a w niektórych przypadkach kodeksu karnego;
Zawiadomienie odpowiednich służb np. Państwowej Inspekcji Sanitarnej w przypadku naruszenia przepisów sanitarnych, czy też Straży Pożarnej w przypadku zbieractwa śmieci;
Pozew o eksmisję;

Jak potwierdzić uciążliwość sąsiada?

W przypadku gdy sami składamy skargi wspólnota czy inny organ mogą przymknąć na nie oko i uznać to za nasz wymysł. Aby potwierdzić uciążliwość sąsiada i udowodnić szkodliwość jego czynów najlepiej zdecydować się na skargę czy pozew grupowy. Taki dokument ma o wiele silną moc i jest on bardziej wiążący wobec instytucji, które muszą na niego odpowiedzieć. Wiadomym jest także, że jeśli osób, które mają dość nękania przez sąsiada jest więcej to poświadcza to tylko o skali jego szkodliwości. Każda dodatkowa osoba podpisana pod dokument to kolejny argument przeciwko niemu.

Na jakiej podstawie można dochodzić swoich praw?

Niektóre zachowania uniemożliwiające normalne funkcjonowanie innym sąsiadom to nic innego, jak lekceważenie obowiązującego stanu prawnego. Uciążliwi sąsiedzi potrafią naruszać szereg przepisów zawartych między innymi w kodeksie cywilnym, kodeksie wykroczeń, a nawet w kodeksie karnym. Weźmy pod lupę przykładowe podstawy prawne, które najczęściej są naruszane przez sąsiadów z piekła rodem.

Art. 144 Kodeksu cywilnego i jego interpretacja mówią o tym, że sąsiad przy korzystaniu ze swojej własności (w tym przypadku nieruchomości) nie powinien zakłócać korzystania z nieruchomości sąsiednich. Wprowadzone jest tu pojęcie immisji, o której więcej napiszemy nieco niżej.

Art. 51 Kodeksu wykroczeń stanowi o zakłócaniu porządku publicznego poprzez „krzyki, hałasy, alarmy lub inne wybryki”, szczególnie jeśli występek miał charakter chuligański. Jeśli więc Twój sąsiad urządzi nocne krzyki na parkingu w stanie upojenia alkoholowego, dopuszcza się zakłócania porządku publicznego.

Art. 193 Kodeksu karnego mówi o naruszeniu miru domowego, czyli wdarcia się na teren posesji lub zaniechanie jej opuszczenia. Sąsiedzkie sprzeczki mogą niekiedy eskalować do stanu, w którym jedna osoba wejdzie na podwórko drugiej – niezależnie od intencji, może to być potraktowane jako naruszenie miru domowego, gdy nakaz opuszczenia posesji nie spotka się z oczekiwaną reakcją osoby wkraczającej na obcy teren.

Na koniec jeszcze warto wyjaśnić, czym jest immisja i podać jej kilka przykładów. Immisja w świetle prawa cywilnego to wszelkie działania właściciela lokalu lub nieruchomości, które w sposób zamierzony bądź też nie oddziałują na gruncie sąsiedzkim. Dotyczy to działania bezpośredniego (np. pozostawiania worków ze śmieciami na klatce schodowej), jak i pośredniego (np. zbyt głośna muzyka dudniąca w całym bloku, fetor spowodowany przetwórstwem produktów spożywczych). Co więcej, immisja może oddziaływać wyłącznie na uzasadniony i niekorzystny stan psychiczny sąsiadów (np. poczucie lęku spowodowane gromadzeniem broni i materiałów wybuchowych). Kwestia immisji może być podniesiona przy wielu kwestiach, dzięki czemu nie trzeba bezczynnie męczyć się z uporczywym sąsiadem.